انواع روش‌ های بلیچینگ دندان

انواع روش‌های بلیچینگ دندان

می‌دانیم که لبخند، همیشه زیباست و اگر با دندان‌های سفید و براقی هم یکجا باشد، زیباتر خواهد بود. سفیدی دندان‌ها، ضمن این‌که دندان‌ها را تمیزتر نشان می‌دهد، تأثیر قابل توجهی بر زیبایی فرد نیز دارد. افرادی که خود را زیبا احساس می‌کنند، از اعتماد به نفس بالاتری نیز برخوردار هستند.

از این‌رو، بسیاری از افراد، به انجام پروسیجرهای سفیدسازی یا بلیچینگ دندان روی می‌آورند. با این پروسیجرها، لک‌ها و رنگ زرد روی دندان‌ها از بین می‌روند و دندان‌هایی زیباتر را به ارمغان می‌آورند. در این مقاله به توضیح تاریخچه، ترکیب و انواع روش‌های بلیچینگ دندان خواهیم پرداخت.

تاریخچه‌ی بلیچینگ دندان

در تاریخچه‌ی دندانپزشکی، تلاش‌های بسیاری برای دستیابی به یک روش مؤثر سفید کردن دندان ثبت شده است. در واقع، اولین تلاش‌ها برمی‌گردد به سال‌ ۱۸۴۸ که بلیچینگ دندان غیر حیاتی در آن سال با استفاده از کلرید آهک آغاز شد. پس از آن، در سال 1864، ترومن به عنوان موثرترین تکنیک برای سفید کردن دندان، روشی را با استفاده از محلول هیدروکلریت کلسیم و کلر معرفی کرد.

به تدریج، مواد دیگری نیز به این منظور مورد استفاده قرار گرفت که از میان آن‌ها می‌توان به اسید استیک،  محلول آبی هیپوکلریت سدیم، سیانید پتاسیم، اسید اگزالیک، اسید سولفوره، کلرید آلومینیوم، هیپوفسفات سدیم، پیروزون، دی اکسید هیدروژن و پراکسید سدیم اشاره نمود. همه‌ی این مواد اکسید کننده‌های مستقیم یا غیرمستقیم هستند که روی بخش آلی دندان تأثیر می‌گذارند.

پس از آن، مشخص شد که پیروزون، سوپراکسول و دی اکسید سدیم،‌ مؤثرترین اکسید کننده‌های مستقیم هستند. در واقع، سوپراکسول وقتی که معرفی شد، دانسته شد که ایمنی بالایی دارد و بیشتر دندانپزشکان از آن به عنوان ماده‌ی اصلی و رایج برای بیشتر انواع روش‌های بلیچینگ دندان استفاده می‌کردند.

در اوایل سال 1868 از اسید اگزالیک یا پیروزون و بعدها از پراکسید هیدروژن نیز برای سفیدکردن دندان استفاده شد. در سال 1911 نیز شروع به استفاده از پراکسید هیدروژن غلیظ با ابزار گرمایش یا منبع نور کردند و به یک روش قابل قبول در کلینیک‌های دندانپزشکی تبدیل شد.

علاوه بر این، در اواخر دهه 1960، فردی به نام دکتر بیل کلاسمیر که متخصص ارتودنسی بود، دستور داد تا بیماران از یک ضد عفونی کننده خوراکی بدون نسخه، به نام گلای اکسید استفاده کنند. بدین ترتیب، یک تکنیک موفق بلیچینگ خانگی به وجود آمد. دکتر کلاسمیر متوجه شد که این درمان هم سلامت لثه را بهبود می‌بخشد و هم باعث سفید شدن دندان‌ها می‌شود.

پس از آن، پروکسیژل به جای گلای اکسید به بازار عرضه شد و بیشتر مورد برای بیماران ارتودنسی مورد استفاده قرار گرفت، زیرا پراکسید کاربامید به آهستگی آزاد می‌شود و تأثیر بهتری دارد.

بعدها، بسیاری از محصولات و تکنیک‌های سفیدکنند‌ه‌ی دیگر نیز معرفی شدند و امروزه انواع روش‌های بلیچینگ دندان و پروسیجرهای متنوع و با مزیت‌های بیشتر ایجاد شده‌اند و به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند.

معرفی بهترین روش‌های سفید کردن دندان‌

ترکیب مواد سفید کننده‌ی تجاری

سفید کننده‌های فعلی که در بازار وجود دارند، حاوی مواد فعال و غیر فعال هستند و در انواع روش‌های بلیچینگ دندان مورد استفاده قرار می‌گیرند. ترکیبات فعال که وظیفه‌ی سفید کنندگی را به عهده دارند، شامل ترکیبات پراکسید کاربامید و یا پراکسید هیدروژن می‌باشند. با این‌حال، مواد غیرفعال اصلی نیز شامل موارد زیر اند:

۱. مواد غلیظ کننده

کربوپل (کربوکسی پلی متیلن) متداول ترین عامل غلیظ کننده در مواد سفید کننده است. غلظت آن معمولا بین ۵/۰ تا ۵/۱ درصد است. این ماده هم ویسکوزیته مواد سفید کننده را افزایش می دهد و هم زمان آزادسازی اکسیژن فعال ماده سفید کننده را تا 4 برابر بیشتر می‌کند.

۲. حامل

گلیسیرین و پروپیلن گلیکول معمول‌ترین حامل‌های مورد استفاده در سفید کننده‌های تجاری هستند.

۳. سورفکتانت و پخش کننده رنگدانه

ژل‌های دارای سورفکتانت یا پخش‌کننده‌های رنگدانه ممکن است موثرتر از ژل‌های بدون آن‌ها باشند. سورفکتانت یک عامل مرطوب کننده‌ی سطح است که به ماده‌ی سفید کننده‌ی فعال اجازه‌ی انتشار می‌دهد.

۴. نگهدارنده

از متیل، پروپیل پارابن و بنزوات سدیم به عنوان مواد نگهدارنده استفاده می‌کنند. آن‌ها توانایی جلوگیری از رشد باکتری در مواد سفید کننده را دارند.

۵. طعم‌دهنده

طعم‌دهنده‌ها برای بهبود طعم از محصولات سفید کننده استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان از نعناع، نعناع فلفلی، ساسافراس، سبزی زمستانه، انیسون و شیرین کننده‌ی ساخارین نام برد.

انواع روش‌های بلیچینگ دندان

سه رویکرد اساسی برای بلیچینگ دندان‌های حیاتی وجود دارد: بلیچینگ در مطب یا برقی، بلیچینگ محافظ شبانه در منزل یا تحت نظارت دندانپزشک و بلیچینگ با محصولات بدون نسخه.

ابتدا، برای بلیچینگ در مطب، از غلظت بالایی از عوامل سفید کننده‌ی دندان استفاده می‌شود که حدودا 25 تا 40 درصد پراکسید هیدروژن به کار می‌رود. در این‌جا، دندان‌پزشک در طول عمل، کنترل کامل دارد و می‌تواند به محض رسیدن به اثر مورد نظر، آن را متوقف سازد.

ژل سفید کننده را در این روش، توسط سد لاستیکی یا مواد جایگزین روی دندان‌ها اعمال می‌کنند و پراکسید با حرارت برای حدود یک ساعت فعال می‌شود.

چراغ‌های مختلف کیورینگ برای این منظور استفاده می‌شود تا ژل سفیدکننده را فعال سازد و اثر آن را تسریع بخشد. از میان این چراغ‌ها می‌توان به چراغ‌های پخت هالوژن، نور، لیزرهای دایود، لامپ قوس پلاسما و یا نور متال هالید اشاره نمود.

درمان در مطب گاهی می‌تواند پس از یک بار و گاهی پس از چند بار انجام منجر به سفیدی قابل توجه و مطلوب شود.

دوم، بلیچینگ محافظ شبانه در منزل به‌عنوان یکی از انواع روش‌های بلیچینگ دندان به صورتی است که در آن از یک ماده‌ی سفید کننده با غلظت کم استفاده می‌کنند. به این منظور، از پراکسید کاربامید استفاده می‌شود. مزیت این درمان این است که توسط خود بیماران انجام می‌گیرد، اما باز هم باید تحت نظارت پزشک باشد. یعنی، ویزیت‌های فراخوان توسط پزشک وجود دارد که روند را نظارت می‌نمایند.

ژل بلیچینگ حداقل دو هفته استفاده می‌شود و از طریق محافظ دهان سفارشی روی دندان‌ها اعمال می‌گردد. از مزایای دیگر تکنیک در خانه می‌توان به چند مورد دیگر نیز اشاره کرد: هزینه‌ی کم، ایمنی بالا، خود تجویزی توسط بیمار، زمان کمتری برای کنار صندلی، درجه ایمنی بالا، عوارض جانبی کمتر و هزینه کم.

در نهایت، محصولات بلیچینگ بدون نسخه محبوبیت زیادی در سال‌های اخیر یافته است. در این محصولات، از غلظت‌های کم ماده‌ی سفید کننده استفاده می‌شود. این محصولات از طریق محافظ لثه، روی دندان‌ها اعمال می‌شوند.

محصولات بلیچینگ بدون نسخه باید دو بار در روز به مدت حداکثر 2 هفته استفاده شوند. این‌ها به سرعت در حال رشد بوده و توجه زیادی را به خود جلب نموده‌اند. با این‌حال، باید مدنظر داشت که ایمنی این مواد سفید کننده چندان مورد تأیید نیست و باید در استفاده از آن‌ها محتاط بود.

همه‌ی انواع روش‌های بلیچینگ دندان دارای مزایا و معایبی هستند و نظر به شرایط سلامت و ساختار دندان‌های هر فرد انتخاب می‌شوند.

سخن پایانی

بلیچینگ یا سفید سازی دندان امروزه طرفدار زیادی پیدا کرده است. در این روش، تلاش می‌شود تا لک‌های زد تا حد زیادی از بین بروند و دندان‌ها سفیدتر گردند. انواع روش‌های بلیچینگ دندان وجود دارند که هر کدام مزایا و معایب مختلف دارند. انواع روش‌ها برای افراد واجد شرایط قابل استفاده می‌باشند.

بلیچینگ با هر روشی، چه در مطب، چه در خانه یا چه توسط محصولات بدون نسخه، یک راه درمانی برای لکه‌ها بوده و بیش‌تر جنبه‌ی زیبایی دارد. اگر شما هم به زیبایی و به لبخند زیبای تان اهمیت می‌دهید، می‌توانید این راه را امتحان کنید.